اکوسیستم ایمنی جان و آتش

NFPA Fire & Life Safety Ecosystem

وب سایت : https://125.ir

تعداد ایستگاه آتش نشانی : 133

تعداد پرسنل : 5253 نفر

تعداد مناطق عملیاتی : 8 منطقه

تعداد معاونت سازمانی : 7 معاونت

تعداد عملیات آتش نشانی در روز : حدود 300 عملیات 

نرخ تعداد عملیات بر اساس جمعیت : به ازای هر 80 نفر جمعیت شهر تهران یک عملیات در سال

تاریخچه آتش نشانی تهران

درسال 1303 شمسی، ‌بلدیه تهران یک دستگاه اتومبیل آب پاش برای آب پاشی خیابان‌های خاکی شهر خریداری کرد و یک سال بعد، هنگامی که سرلشکر کریم بوذرجمهری کفالت بلدیه تهران را برعهده داشت، وجود همان ماشین آب پاش، ‌مقدمه‌ای برای شکل گیری نهادی برای مقابله با آتش‌سوزی درتهران شد. به‌این ترتیب که چند متر لوله، ‌یک سر لوله و چند شیر به آن ماشین افزودند تا برای اطفاء حریق‌های احتمالی نیز کارآیی داشته باشد.

درابتدای تأسیس اداره اطفائیه، ‌فردی آلمانی به نام «‌هانری فردریش دوئل» که از مکانیک‌های قشون به شمار میآمد، ‌به ریاست فنی و یکی از افسران روس سفید به نام «کلنل وربا» (که به‌ایران پناهنده شده بود)، ‌به ریاست نظامی آن منصوب شدند و اداره موصوف با 15 نفر پرسنل، ‌که همگی از درجه داران قشون بودند، ‌کار خود را شروع کرد. ولی درسال‌های بعد، ‌به موازات تجهیز اداره اطفائیه، ‌درکادر اداره کننده آن تشکیلات نیز تغییراتی به وجود آمد و اداره اش تحت نظر رؤسایایرانی که از بین افسران ارتش انتخاب میشدند، قرار گرفت و بر تعداد کارکنانش افزوده شد.

اداره اطفائیه، فعالیت خود را ابتدا در 300 متری میدان توپخانه و درابتدای خیابان چراغ برق (امیر کبیر بعدی)‌، و درمحلی استیجاری درگاراژ حسینی که متعلق به فردی موسوم به نام " سید اسدا..." بود و قسمتی از گاراژ غرب که مقابل کوچه عرب‌ها درشمال همان خیابان قرارداشت، ‌شروع کرد و یک دستگاه اتومبیل آب پاشی که تنها دارایی آن را تشکیل میداد، ‌اگر چه اسماً به امر آتش‌نشانی اختصاص یافت، اما عملاً‌ برای امور دیگری نیز مورد استفاده قرارمی گرفت.

درآن هنگام، ‌چون تنها منبع تأمین آب آشامیدنی مردم تهران جویهای روباز و به شدت آلوده‌ای بود که از کنار خیابان‌ها میگذشت و مصرف آب آلوده هرچند گاه یک بار بیماریهایی مسری را درسطح شهر شیوع میداد، ‌عده‌ای از افراد، با گاری اسبیهایی که منبع فلزی بزرگی بر روی آن‌ها تعبیه شده بود، از سرچشمه قنات‌ها آب برداشت کرده و درمحلات مختلف، ‌به منازل شهروندان میرساندند و بابت تحویل هر سطل آب به متقاضیان، مبلغ‌اندکی دریافت میداشتند.

براثر استقبال مردم از آب سالم و رونق گرفتن کار صاحبان گاری اسبیها، ‌که اصطلاحاً با عنوان «آبی» از آنان یاد میشد، ‌مسئولان بلدیه تصمیم گرفتند دراین زمینه نیز فعالیتی انجام دهند. لذا، ‌از اتومبیلی که قبلاً فقط به آب پاشی خیابان‌ها اشتغال داشت و پس از تأسیس اداره اطفائیه دراختیار آن اداره قرارگرفته بود، ‌برای آبرسانی به محلات مختلف شهر هم بهره گیری کردند.

پرکردن منبع آب‌های تعبیه شده بر روی گاریها، به‌این دلیل که صاحبان گاریها ناچار بودند سطل سطل آب از قنات بردارند و به داخل منبع بریزند تا پرشود، ‌با دشواری و اتلاف وقت زیادی همراه بود. اما ماشین مورد اشاره، ‌چون یک موتور پمپ نیز داشت که با استفاده از آن، ‌منبع به راحتی و درزمانی کوتاه پر میشد. از طرف دیگر سرعت پایین گاری اسبیها باعث میشد آب مورد نیاز شهروندان دیر به دست آنان برسد، ‌درحالی که ماشین یادشده‌این مشکل را نیز نداشت. نتیجتاً آبرسانی بلدیه به وسیله ماشین، درکوتاه مدت توانست نظر مردم را جلب کند. به همین جهت، ‌بعدها بلدیه برای گسترش امر آبرسانی، ‌پنج دستگاه اتومبیل مشابه آن خودرو را از کشور آلمان خرید و درنتیجه، ‌اداراه اطفائیه صاحب شش دستگاه اتومبیلی شد که همچنان برای آبرسانی هم مورد بهره برداری قرارمی گرفت.

از آنجا که دریکی دو سال اول تأسیس اداره اطفائیه، ‌چند حریق در تهران اتفاق افتاد و هنگام وقوع آن‌ها ماشین‌های آب پاش درسطح شهر پراکنده بود و عملاً تجهیزات موجود نتوانست در اطفاء‌ آن حریق‌ها نقش قابل اعتناییایفا کند و از طرف دیگر تقاضای مردم برای برخورداری از آب سالم هم رو به افزایش بود و ظاهراً اداره اطفائیه وظیفه داشت به موازات انجام وظیفه درحوزه آتش‌نشانی امر آبرسانی شهری را نیز مدیریت کند، ‌در آذر ماه سال 1307 با نیت تقویت توان فنی اداره اطفائیه، ‌یک دستگاه آب پاش بزرگ و چهار دستگاه آب پاش کوچک مارک"N.A.G" که لاستیک‌های توپر داشت، از کشور آلمان خریداری شد و به طور کامل دراختیار اداره اطفائیه قرارگرفت. عده‌ای از شوفرهای (رانندگان) مستعد قشون و گروهبان‌های قدیمی هنگ‌های بهادری و آهنین هم برای به کار‌انداختن و هدایت ماشین‌های جدید به اداره اطفائیه منتقل شدند و اطفائیه، ‌ظاهراً سامان پیدا کرد. با‌این وجود، ‌به دلیل وسعت یافتن شهر، ‌افزایش جمعیت آن و کارگاه‌هایی که درحومه تهران شروع به فعالیت کرده بود، ‌گاهی اوقات، ‌خصوصاً زمانی که حریق‌های شدیدی روی میداد، یا به طور همزمان در چند جای شهر حریق به وقوع میپیوست، ‌تشکیلات آتش‌نشانی به تنهایی نمی توانست مشکل را حل کند و درنتیجه، ‌از نیروهای امدادی سایر ارگان‌ها، ‌از جمله نظمیه (‌شهربانی)‌و قشون (‌ارتش)‌نیز برای کمک به مأموران آتش‌نشانی استفاده میشد و طبق دستورالعملی که برای مأموران وضع شده بود، ‌آنان وظیفه داشتند پس از اطفاء‌هر حریق، ‌گزارشی درخصوص چگونگی وقوع حادثه و اقداماتی که دررابطه با آن انجام داده‌اند، ‌تهیه کنند که مجموعه‌ای از آن‌ها را درخلال کتب مختلفی که درباره تهران قدیم نوشته شده، میتوان یافت و یکی از آن‌ها چنین است: «وقوع حریق – سه ساعت قبل از ظهر امروز حریقی درعمارت مسکونی آقای ناصر ندامانی واقع درخیابان شاه آباد رخ داد. مأمورین نظمیه و بلدیه با جدیت فوق العاده به وسیله اتومبیل اطفائیه و وسایل دیگر مشغول خاموش کردن آن شده، ‌دراین بین یک دستگاه اتومبیل اطفائیه اداره قشون نیز رسیده و پس از دو ساعت اشتعال و سوختن سقف و مقداری از دیوارها و قسمت عمده اثاثیه، ‌موفق به خاموش کردن آن و جلوگیری از سرایت به منازل دیگر گردیدند. آقایان کفیل بلدیه و ادیب السلطنه سرداری هم درآنجا حضور داشته و با مأمورین کمک مینمودند. علت حریق هنوز معلوم نیست و گویا از آتش سیگاری بوده است».

آمار موجود دلالت دارد براین که تا حدود سال 1307 شمسی مجموع تجهیزات آتش‌نشانی تهران عبارت بود از 15 دستگاه ماشین آتش خاموش کن نو و آماده کار، 3 دستگاه "بنز مرسدس "، ‌4 دستگاه " اشکودا "، ‌2 دستگاه پورسک "N.A.G" و 4 دستگاه موتور پمپ، ‌به علاوه 84 کامیون اسقاط که پس از مستعمل شدن توسط ادارات دیگر در اختیار آتش‌نشانی قرارگرفته بود و تأثیری درامر اطفاء حریق نداشت. لذا، ‌تجهیزات آتش‌نشانی چنان که باید و شاید جوابگوی احتیاجات تهران نبود و مسئولان به جای تجزیه و تحلیل مشکلات، ‌انجام مطالعه بر روی گسترش شهر و پیش بینی مشکلاتی که بر سرراه انجام وظیفه آتش‌نشان‌ها وجود داشت و توسعه آتش‌نشانی را فقط درحد خرید اتومبیل میدانستند. تا‌این که وقوع یک حادثه مسئولان را ازخواب بیدار کرد. به‌این ترتیب که روز 8 مهر ماه 1307 سالن سینمای صنعتی واقع درخیابان لاله زار آتش گرفت. آتش‌سوزی درآن سالن، ‌که یکی از مدرن ترین و مجهزترین سینماهای پایتخت محسوب میشد و به نمایش فیلم برای بانوان اختصاص داشت، ‌به دلیل وسایل قابل اشتعال درآن، ‌درزمانی کوتاه شدت گرفت و بناهای اطراف را نیز به خطر‌انداخت و مأموران آتش‌نشانی، ‌گردان مهندسی ارتش و عوامل پلیس ساعت‌ها زحمت کشیدند تا توانستند آتش را خاموش کنند. اما متأسفانه با تمام فداکاری و از خودگذشتگی مأموران ‌آتش‌سوزی اگرچه از نظر جانی به کسی لطمه‌ای نزد، ‌اما وقتی خاموش شد که از آن سینمای مجهز، ‌فقط مشتی خاکستر بر جای مانده بود.

فردای آن روز، ‌روزنامه اطلاعات، ‌ضمن چاپ گزارش مشروحی از واقعه، ‌به لزوم تقویت آتش‌نشانی تهران اشاره کرد و خاطر نشان ساخت:‌ «... وقتی واقعاً فکر کنیم متوجه میشویم ماهیچ وسیله اطفائیه‌ای نداریم، ‌ما یک اداره مخصوص اطفائیه میخواهیم، برایاین که به مجرد وقوع حریق و صدا کردن زنگ تلفن آن اداره، ‌سوت اتومبیل‌های اطفائیه هم از طرفی بلند شود. متأسفانه تاکنون به‌این امر توجهی نشده است و مأمورین نظمیه و بلدیه، ‌باید با نبودن وسایل کافی خود را درخطر حریق بیندازند. علیایحال امیدواریم بلدیه زودتر درصدد تهیه وسایل کافی برای اطفاء‌حریق و تهیه چند دستگاه اتومبیل‌های اطفائیه و اداره و بودجه مخصوص برایاین منظور برآید که از مشقت کارکنان و مأمورین فعلی اطفائیه و خطرات آن کاسته شود و اگر طالب کسب تمدن جدید دنیا هستیم، باید لوازم آن را نیز از هرحیث فراهم کنیم...».

تشکیلات اطفائیه، ‌چندین سال، ‌همچنان درخیابان چراغ برق و درگاراژهای حسینی و غرب دایر بود. تا‌این که براثر وسعت یافتن شهر وتعدد حریق‌هایی که درمناطق مختلف اتفاق میافتاد، مسئولان امر بالاخره متوجه شدند ماشین آلات و نفراتی که دراختیار دارند، ‌جوابگوی نیازهای شهری با وسعت و جمعیت تهران نیست. به همین جهت، ‌درسال 1310 شمسی با پیگیری " کریم آقا بوذر جمهری"، ‌که در رابطه با امر آتش‌نشانی بیشترین مسئولیت را برعهده داشت و به تعبیری مدیر ارشد آن خوانده میشد، ‌برای احداث ساختمانی متناسب با وظایف اداره اطفائیه و همچنین تأمین بودجه‌ای منطبق با حجم فعالیت‌های آن، ‌پیشنهادی تهیه و تقدیم مجلس شد، ‌که با تصویب آن پیشنهاد، ‌درسال 1311 اداره اطفائیه ابتدا به قسمت شرقی آسایشگاه سابق بلدیه و سپس به بیرون از محدوده شهر، به میدان حسن آباد و محل گورستان متروکه‌ای که درآنجا واقع بود (‌محل کنونی ایستگاه شماره 1 سازمان آتش‌نشانی و خدمات‌ایمنی)‌، انتقال یافت و ساختمان جدیدی درآن محل احداث و تدریجاً تکمیل شد و کلیه تشکیلات اداره اطفائیه را به آنجا منتقل کردند.

درسال 1313 "حسن خان معتضدی" به ریاست اداره آتش‌نشانی منصوب شد.

در آخرین سال‌های دهه 1320، که‌اندک‌اندک مشخص شد آتش‌نشانی حکم حرفه‌ای تخصصی را دارد و دست‌اندر کارانش باید دانش فنی لازم را داشته باشند، ‌لزوم برخورداری مأموران آتش‌نشان از مهارت‌های فنی احساس شد و دولت عده‌ای از کارکنان اداره اطفائیه را برای گذراندن یک دوره آموزش حرفه‌ای، به خارج از کشور اعزام کرد، ‌که پس از بازگشت آن عده به کشور، ‌اداره اطفائیه اقدام به تشکیل کلاس‌های ویژه‌ای برای مأموران خود کرد و کسانی که درخارج از کشور آموزش دیده بودند، ‌مؤظف شدند با تدریس در آن کلاس‌ها، آنچه را آموخته‌اند، ‌به همکاران خود آموزش دهند.

به‌این ترتیب، اداره اطفائیه اولین قدم‌ها را برای تبدیل شدن به نهادی توانمند در راه گذشت و سه سال بعد، ‌در اواخر سال 1333 شمسی، هنگامی که نیروهای ماهر در حد نیاز تأمین شده بود، عنوان اطفائیه به آتش‌نشانی تغییر یافت و چون آن هنگام مصادف با توسعه صنایع و شکل گیری مناطق مسکونی جدید در اطراف تهران بود، تصمیم گرفته شد آتش‌نشانی تهران علاوه بر داشتن یک اداره مرکزی سه شعبه نیز در نقاط مختلف شهر در اختیار داشته باشد که بر مبنای آن تصمیم و با سعی شهرداری، تهران علاوه بر اداره مرکزی آتش‌نشانی، صاحب شعباتی نیز در انتهای خیابان شهباز (خاقانی)، خیابان شوش و انتهای خیابان بهار شد.

همچنین به علت بعد مسافت تهران و شمیران و از آنجا که شمیران از نظر موقعیت جغرافیایی نسبت به تهران در ارتفاع قرار داشت و هنگام ضرورت، دسترسی به نقاط مختلف آن دشوار مینمود و اغلب اوقات همین امر موجب تأخیر در امداد رسانی به حادثه دیدگان میشد، احداث شعبه‌ای از آتش‌نشانی در شمیران نیز مورد توجه قرار گرفت و درسال 1334، یکسال بعداز افتتاح شعبات سه گانه آتش‌نشانی در شهر تهران، پایگاه شمیران نیز به مرحله بهره برداری رسید و در همان سال قرارداد خرید چهار دستگاه اتومبیل آتش‌نشانی جدید با کارخانه‌ایرانی ارج که از مدتی پیش مطالعاتی را بر روی شبیه سازی مدل اتومبیل‌های آتش‌نشانی خارجی شروع کرده بود، به امضاء رسید و آن تجهیزات، پس از تحویل، ‌در اختیار شهرداری شمیران قرار گرفت.

در آن زمان، با وجودی که چند تانکر مخزن دار در خدمت آتش‌نشانی قرار داشت، مأموران طبق معمول گذشته، همچنان با کمبود امکانات و تجهیزات روبرو بودند و اسناد و مدارک موجود نشان میدهد به آن نسبت که شهر گسترش مییافت و بر وسعت و جمعیت آن افزوده میشد، ‌تشکیلات آتش‌نشانی رشد نمی کرد و هنگام بروز آتش‌سوزیهای بزرگ، مأموران آتش‌نشانی عملاً با کمبود امکانات مواجه میشدند. به‌این جهت، علاوه بر اتومبیل‌های مخصوص آب پاشی که خود آتش‌نشانی در اختیار داشت، ماشین‌های باربری، ‌خودروهای حمل گوشت و کامیون‌های حمل زباله نیز به عنوان تجهیزات کمکی در اختیار مأموران اداره آتش‌نشانی قرار میگرفت و درمقابل، ‌در ساعات خارج از عملیات امدادی، ‌حتی اتومبیل‌های مخصوص مبارزه با حریق جهت آبرسانی به محلات، آب پاشی خیابان‌ها، آبیاری درختان و خدمات متفرقه دیگری از‌این قبیل، مورد استفاده قرار میگرفت که البته کارشناسان متعددی عنوان کرده‌اند آن سنت غلط که سال‌ها رواج داشت، ‌به نوبه خود عامل مهمی در جهت عقب ماندگی سیستم آتش‌نشانی کشور بود.

همچنین تا حدود 30 سال بعد از تأسیس آتش‌نشانی، کارکنان آن اداره از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی بهره‌ای نداشتند و هنگام مأموریت‌هایشان ناچار بودند با کفش و لباس معمولی در عملیات شرکت کنند. بعد‌ها، لباس کار متحدالشکلی برای افراد آتش‌نشان در نظر گرفته شد و تعداد محدودی کلاه‌ایمنی نیز دراختیار آن‌ها قرار گرفت، اما در سال‌های بعدی، به موازات توسعه تهران اداره آتش‌نشانی رشد کرد و چون روز به روز بر حسب ضرورت در برابر مسئولیت‌های سنگین تری قرار میگرفت، تا حدیاین مهم مورد توجه قرار گرفت. و هنگام خرید وسایل اطفائی، ‌اقلامی از وسایل حفاظت فردی نیز خریداری میکردند. از جمله در سال 1336 تعداد 10 ماسک ضد گاز و 6 ماسک ضد دود و درسال 1337 استفاده از لباس نسوز در آتش‌نشانی مورد استفاده قرار گرفت و به مرور زمان، آتش‌نشانی تهران به اسنوکر، نردبان، ماشین کف ساز، ‌تانکرهای مجهز، موتورپمپ، تور نجات، لباس نسوز، ماسک ضد گاز، ماسک ضد دود و... مجهز شد. تا جایی که هم اکنون بزرگ ترین نردبان خاورمیانه و سومین نردبان بزرگ جهان به ارتفاع 64 متر دراختیار آتش‌نشانی تهران قرار دارد.

در سال 1340 شمسی واحدی به نام گروه «امداد و نجات» در‌ایستگاه حسن آباد‌ایجاد شد تا درکنار اطفای حریق، ‌امداد و نجات حادثه دیدگان را برعهده بگیرد.

در سال 1349 با توجه به ترافیک خیابان‌های تهران و به دستور شهردار وقت یک کادر موتور سوار، با موتور سیکلت‌هایی که مجهز به بی سیم بودند و میتوانستند تا 120 کیلوگرم بار حمل کنند – تشکیل شد و مقرر گردید در زمان وقوع آتش‌سوزی، با سرعت تجهیزات مقدماتی را به محل حادثه برسانند و تا رسیدن اتومبیل‌های سنگین و نیروهای لازم، عملیات اولیه اطفائی را انجام دهند و بعد‌ها چند شهرستان نیز به تجهیزاتی مشابه مجهز شدند. به اضافه‌این که درسال 1344 کمیسیون بودجه مجلس شورای ملی در جلسه سوم دی ماه خود، به منظور ارتقاء‌ایمنی فرودگاه‌های کشور با خرید چند دستگاه اتومبیل آتش‌نشانی جهت اداره کل هواپیمایی کشوری موافقت کرد و براساس آن موافقت چهار دستگاه لیلاند دیزل مخصوص اطفاء حریق در فرودگاه، دو دستگاه آمبولانس از نوع شورولت جنگی و سه دستگاه جیپ اطفائیه، برای مقابله با حریق‌های احتمالی در فرودگاه خریداری شد.

عمده مشکل آتش‌نشانی تا سال 1350 آن بود که از بدو تأسیس اطفائیه در تهران تا سال 1350، وسعت تهران، با سرعت به چند برابر رسید، درحالی که تعداد‌ایستگاه‌های آتش‌نشانی به کندی افزایش یافت و درسال 1350، با وجودی که چند‌ایستگاه جدید در تهران شروع به فعالیت کرد، تعداد‌ایستگاه‌های آتش‌نشانی تازه به 7 واحد رسید. اما درسال‌های بعد از آن، گسترش و توسعه آتش‌نشانی شتاب بیشتری گرفت. برای نمونه در سال 1353 سه پایگاه دیگر به تعداد‌ایستگاه‌ها افزوده شد و روز 25 اسفند ماه سال 1355، درحالی که تعداد‌ایستگاه‌ها به 13 واحد رسیده بود، مرکز جدید ستاد و فرماندهی آتش‌نشانی و خدمات‌ایمنی در محل وسیعی در خیابان آزادی (آیزنهاور سابق) افتتاح شد و با شروع به کار آن مرکز،‌ایستگاه آتش‌نشانی میدان حسن آباد که تا آن تاریخ به عنوان‌ایستگاه مرکزی آتش‌نشانی مورد اشاره قرار میگرفت، به‌ایستگاه شماره 1 تغییر نام داد و در سال 1356 مجموعاً 16‌ایستگاه، ‌که سه‌ایستگاه آن از امکانات نجات نیز برخوردار بود، در تهران فعالیت داشت.

منبع: سایت آتش نشانی تهران

می خواهیم برای هر اداره آتش نشانی در شهرستان ها در کشور صفحه اختصاصی که دارای مشخصات اداره آتش نشانی می باشد ایجاد نماییم.

این صفحه در حال ساخت می باشد ...

ادارات آتش نشانی مدت هاست که از رنگ قرمز به عنوان رنگ سنتی خودروهای آتش نشانی استفاده می کنند و تمایلی به تغییر ندارند. تحقیقات و اپتومتریک(بینایی سنجی)  اثبات نموده که رنگ قرمز رنگی است که تشخیص آن  در شب و تاریکی نسبتا کم می باشد. رنگ زرد لیمویی رنگی ایمنی متمایز و قابل مشاهده است. تحقیقات نشان می دهد که از طریق تشخیص زود هنگام می تواند حوادث جدی خودروهای آتش نشانی را کاهش داده یا از آن جلوگیری نمود.

در ادامه تصاویر خودروهای آتش نشانی در رنگ های مختلف را مشاهده می نمایید . توضیح اینکه بهترین رنگ ، زرد لیمویی می باشد.

خودروی آتش نشانی به رنگ قرمز و زرد

خودروی آتش نشانی به رنگ قرمز

و اما خودروی آتش نشانی به رنگ زرد لیمویی

نورْنْبِرْگ یا نورِمْبِرْگ(آلمانی:Nürnberg و فرانسوی: Nuremberg) شهری با ۱۸۶ کیلومترمربع مساحت و حدود ۵۰۰ هزار نفر جمعیت در ایالت بایرن آلمان است. دومین خط آهن آلمان در ۷ دسامبر ۱۸۳۵ بین دو شهر نورنبرگ و فورت در ایالت باواریا ایجاد شد. این شهر از جمله شهرهای صنعتی و علمی آلمان است و با قرارگرفتن دو دانشگاه فریدریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ و دانشگاه صنعتی نورنبرگ در این شهر از لحاظ علمی از رتبهٔ بالایی برخوردار می‌باشد.

تعداد آتش نشانان حرفه ای :400 نفر در 5 ایستگاه مرکزی در سه شیفت کاری

تعداد آتش نشانان داوطلب : 650 نفر در 18 ایستگاه آتش نشانی کوچک

تعداد پرسنل اداری و فنی : 50 نفر 

نقشه 5 ایستگاه مرکزی شهر نورنبرگ آلمان

شهر نورنبرگ دارای 5 منطقه عملیاتی بوده که در هر یک از آنها تعدادی ایستگاه کوچک که توسط آتش نشانان داوطلب آموزش دیده می باشد جهت پشتیبانی آتش نشانان حرفه ای فعالیت می نماید. 

تصویر ایستگاه شماره یک

تصویر ایستگاه شماره دو

تصویر ایستگاه شماره سه

تصویر ایستگاه شماره چهار و یکی از مراکز فرماندهی و ارتباطات مخابراتی آتش نشانی

تصویر ایستگاه شماره پنج

خودروی ترکیبی دارای مخزن آب ، لوله آتش نشانی ، پمپ و نردبان هوایی و دستی

 Quint Fire Apparatusبر اساس استاندارد NFPA1901

یکی از انواع خودروهای آتش نشانی ، خودروی ترکیبی اطفای حریق و نردبان Quint Fire Apparatus می باشد. این خودرو بطور همزمان دارای پمپ آتش نشانی با ظرفیت حداقل 4000 لیتر در دقیقه و دارای حداقل 1100 لیتر مخزن آب و نیز دارای 240 متر لوله 2.5 اینچ و 120 متر لوله 1.5 اینچ و همچنین دارای نردبان هوایی و دستی با ارتفاع حداقل 26 متر می باشد.

برخی از شاخص ها و استانداردهای خودروی اطفای حریق آتش نشانی 

بر اساس فصل پنجم استاندارد NFPA1901  حداقل میزان ظرفیت خروجی پمپ آب خودروی اطفای حریق آتش نشانی باید 3000 لیتر در دقیقه بوده و میزان متراژ لوله های آتش نشانی که باید با خود حمل نماید به شرح زیر می باشد:

240 متر لوله 2.5 اینچ

120 متر لوله 1.5 اینچ

حداقل حجم مخزن آب آتش نشانی خودروی اطفای حریق آتش نشانی 1100 لیتر می باشد.

برخی از شاخص ها و استانداردهای خودروی پیشرو  اطفای حریق آتش نشانی 

حداقل میزان ظرفیت خروجی پمپ آب خودروی پیشرو اطفای حریق آتش نشانی باید 1000 لیتر در دقیقه بوده و میزان متراژ  لوله های آتش نشانی که باید با خود حمل نماید به شرح زیر می باشد:

90 متر لوله 2.5 اینچ

120 متر لوله 1.5 اینچ

حداقل حجم مخزن آب آتش نشانی خودروی پیشرو اطفای حریق آتش نشانی 750 لیتر می باشد.

با توجه به مطالب ارائه شده ضروریست در قسمت های مختلف شهر بر اساس استاندارد شیرهای هیدرانت آتش نشانی نصب و در شرایط اضطراری نسبت به استفاده از آنها اقدام گردد.

اولین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

همیشه در همه عملیات های اطفای حریق از ابتدا تا انتهای

عملیات حتی در زمان لکه گیری و بررسی علت از دستگاه تنفسی استفاده کنید.

دومین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

همیشه آتش نشانانی که به داخل صحنه حریق می روند باید مجهز به هود محافظت کننده دود و حرارت باشند.

سومین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

پس از خروج از محیط حریق زده و سمی در صورت امکان تجهیزات حفاظتی فردی خود را در محدوده آتش سوزی با 

آب و صابون و یک برس یک شستشوی کلی داده و سپس آنها را درون کیسه ای مقاوم بدون درز قرار داده (و یا می توانید از جعبه های پلاستیکی 

مناسب دارای درب محکم برای نگهداری لباس و تجهیزات حفاظت فردی آلوده داخل خودروی آتش نشانی نگهداری نمایید . توجه نمایید به هیچ وجه با لباس ها و تجهیزات آلوده به محصولات حریق سوار خودرو نشده و حتما تجهیزات آلوده را از محیط کابین خودرو دور نگه دارید .

چهارمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

پس از اتمام سومین مرحله که رفع آلودگی سطحی لباس و تجهیزات حفاظت فردی و دستگاه تنفسی می باشد.

حتما به وسیله دستمال مرطوب دوده و هر گونه گرد و غبار بر روی بدن (صورت ، دست ، گردن ، بازو و غیره ) را در محل واقعه پاکسازی نمایید.

پنجمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

اگر به هر نحوی در معرض محصولات ناشی از آتش سوزی بوده اید حتما همه لباس های خود را تعویض نموده و

لباس دیگری بپوشید و آن لباس های آلوده را نیز شستشو نموده و یا آنها را داخل کیسه ای مناسب قرار داده تا در اولین زمان مناسب آنها را شستشو نمایید.

ششمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

اگر در معرض محصولات آتش سوزی بوده اید حتما در کوتاه ترین زمان ممکن پس از اتمام عملیات یک دوش بگیرید.

این دوش گرفتن می تواند بسیار اندک در حد کمتر از 5 دقیقه باشد...

هفتمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

تجهیزات حفاظت فردی و تجهیزات آلوده که در معرض محصولات آتش سوزی بوده اند به هیچ وجه نباید

در کف خودرو و یا کابین خودرو رها گردیده و نیز به هیچ وجه نباید آنها را داخل محیط آشپزخانه و اتاق خواب و محل استراحت 

آتش نشانان داخل ایستگاه آورده شود .

هشتمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

با استفاده از دستمال مرطوب و یا آب و صابون حتما 

صندلی و داخل کابین افراد و دستگاه تنفسی و غیره را بطور مرتب پاکسازی و رفع آلودگی نمایید.

نهمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

ویزیت سالیانه توسط پزشک متخصص می تواند عامل مهمی در شناسایی و

تشخیص زود هنگام بروز سرطان می تواند کلید نجات افراد باشد.

دهمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

به هیچ وجه از محصولات دخانیات از هر نوع و حالتی استفاده نکنید.

یازدهمین تمرین در پیشگیری از سرطان در خدمات آتش نشانی :

 هر فردی از آتش نشانان  که در معرض

محصولات آتش سوزی بوده اند باید یک گزارش اختصاصی تهیه نموده و همه آنها را نگهداری نمایید.

استفاده از این مطلب حتی بدون درج منبع بلامانع و آزاد می باشد.

#من_حامی_ایمنی_جان_آتشنشانم

در تصاویر زیر وضعیت یک ایستگاه آتش نشانی استاندارد را مشاهده می نمایید.

ماموریت یک سازمان فلسفه وجودی و چرایی فعالیت آن است. هر سازمانی در پاسخ به یک سری نیاز ایجاد می شود و هدف آن رفع آن نیاز می باشد بنابراین قبل از هر اقدام باید مشخص شود چه نیازهایی منجر به تشکیل سازمان گردیده است! دراکر می گوید طرح این پرسش«فعالیت ما چیست؟» مترادف با پرسش «ماموریت ما چیست؟» است. به عبارتی بیانیه ماموریت سازمان جمله یا عبارتی است که بوسیله آن مقصود یک سازمان از مقصود سازمان مشابه متمایز می شود و آن بیان کننده علت وجودی یک سازمان است.سازمان های آتش نشانی برای رسیدن به اهداف خود وظایف و مسئولیت هایی را بر عهده خواهند داشت. در این بین از مهم ترین ماموریت های سازمانی در مدیریت راهبردی آتش نشانی می توان موارد زیر را نام ببریم. پرداختن به اموری خارج از موارد زیر نمی تواند باعث توسعه ایمنی شهری و ارتقاء فرهنگ ایمنی حریق گردد.

هر سازمان آتش نشانی در شهرها بر اساس محدوده عملیاتی آتش نشانی بایستی مجهز به خودروی ویژه فرماندهی آتش نشانی باشد.

بر اساس NFPA1710 حداقل تعداد آتش نشانان در صحنه آتش سوزی در ساختمان های مسکونی یک الی دو خانواری 15 نفر ، ساختمانهای آپارتمانی 28 نفر و ساختمان بلند مرتبه بیش از 43 نفر آتش نشان و نجاتگر می باشد.

بر اساس بررسی های صورت گرفته طی 40 سال گذشته در امریکا یکی از عواملی که باعث بروز سرطان در آتش نشانان شده است ، دود اگزوز  خودروهای آتش نشانی در آشیانه آنها و مجاورت آن با محل نشیمن و استراحت آتش نشانان در ایستگاه های آتش نشانی بوده است . برای اینکه بتوان این خطر را در ایستگاه آتش نشانی حذف نمودن تعبیه سیستم های تهویه ویژه اگزوز خودروهای آتش نشانی امری ضروری و مهم می باشد .

همچنین در فصل دهم بند 10.1.5 کد 1500 انجمن حفاظت از حریق NFPA ویرایش 2018 وجود چنین سیستمی را الزامی بیان نموده است . در ادامه تصاویر مربوط به این سیستم تهویه و اگزوز ماشین آتش نشانی ارائه می گردد . امید است این سیستم ساده در ایستگاه های آتش نشانی کشور نصب گردد.    

1-  در مناطقی که خطر آتش سوزی زیاد است (مثل مناطق حساس و متراکم تجاری و صنعتی، بـازار و منـاطق مسـکونی بـا تراکم زیاد) فاصله شیرهای آتش نشانی باید به نحوی باشد که در هر نقطه بتوان حداکثر از فاصـله 75 متـری (بـا کمـک شیلنگ) آب مورد نیاز برای آتش نشانی را از شبکه توزیع آب تامین کرد.

2- در مراکزی که احتمال آتش سـوزیهـای بـزرگ وجود دارد (مثل انبار کالاهای قابل اشتعال )، باید 2 الی 3 شیر آتش نشانی در اطراف آنها پیش بینی شود.

3- در مناطقی که خطر آتشسوزی متوسط است (مثـل منـاطق مسـکونی و تجـاری بـا تـراکم متوسـط)، فاصـله شـیرهای آتش نشانی باید به نحوی باشد که در هر نقطه از شهر بتوان حداکثر از فاصله 100 متری (با کمک شیلنگ) آب مورد نیـاز برای آتش نشانی را از شبکه توزیع آب تامین کرد.

4- در مناطقی که خطر آتش سوزی کم است (مثل مناطق مسکونی با تراکم کم)، فاصله شیرهای آتش نشانی باید به نحـوی باشد که در هر نقطه از شهر بتوان حداکثر از فاصله 150 متری (با کمک شیلنگ) آب مورد نیـاز بـرای آتـش نشـانی را از شبکه توزیع آب تامین کرد.

5- در مناطقی که خطر آتش سوزی بسیار کم باشد، با توجیه کافی میتوان فواصل بیشتری را برای شیرهای آتش نشانی در نظر گرفت.

تبصره 1 :در چهارراه های اصلی باید حداقل یک شیر آتش نشانی ایستاده وجود داشته باشد. در چهـارراههـای بـزرگ بـا ترافیـک سنگین حداقل دو شیر آتش نشانی ایستاده در دو سمت متقابل چهارراه نصب شود.

تبصره 2 :در مجاورت مراکز عمومی بزرگ از قبیل بیمارستانها، سینماها، مدارس و غیره، بایـد حـداقل یـک شـیر آتـش نشـانی ایستاده نصب شود.

تبصره 3 :در مجاورت ایستگاههای پمپ بنزین و گاز باید حداقل دو شیر آتش نشانی ایستاده وجود داشته باشد.

منبع: بند 5-5-5-1-2 صفحه 60 ضوابط طراحی سامانه های انتقال و توزیع آب شهری و روستایی(نشریه 3-117 معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری)

-------------------------------------------NFPA-------------------------------------------

بر اساس بخش 18.5 از NFPA1 حداقل الزامات شیرهای هیدرانت آتش نشانی به شرح زیر می باشد :

• مکان نصب
• نحوه توزیع یا پراکندگی 
• حداقل تعداد
• علامت  و نشانه گذاری 
• آزمایش و نگهداری و تعمیرات 

به عنوان نمونه در بخش 18.5 از NFPA1 ویرایش 2018 ، حداکثر فاصله بین شیر هیدرانت آتش نشانی در محدوده ساختمان های با حداکثر دو خانوار یا همان ساختمان های ویلایی را 244 متر و نیز حداکثر فاصله بین ساختمان ویلایی با نزدیک ترین شیر هیدرانت را 183 متر بیان می نماید.

آیا در محل زندگی شما این الزام رعایت شده است؟!

برای کسب اطلاعات بیشتر به بخش 18.5 از NFPA1 ویرایش 2018 مراجعه نمایید.

فیلم آشنایی با نحوه کار شیر هیدرانت آتش نشانی

دوازده گام در پیشگیری از سرطان آتش نشانان

hamed heydari

استانداردهای ایران در زمینه آتش نشانی: