جامع آتش نشانی ایران NFSI

برنامه ریزی و توسعه ایمنی و آتش نشانی ، مهندسی و مدیریت ایمنی آتش در ایران

آخرین آمار زلزله در کشور - در سال 1400 ، تعداد 8630 بار ایران لرزید

  • ۲۴۲۹

رئیس پایگاه اطلاعات لرزه‌ای مرکز لرزه نگاری کشوری مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران با اشاره به آخرین آمار زلزله در کشور گفت: ایران در سال ۱۴۰۰، تعداد ۸ هزار و ۶۳۰ بار لرزید.

ایرج روحی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص وضعیت زمین‌لرزه‌های ایران در سال ۱۴۰۰ گفت: شبکه‌های لرزه‌نگاری مرکز لرزه‌نگاری کشوری در سال ۱۴۰۰ تعداد ۸۶۳۰ زمین‌لرزه را ثبت کردند. این زمین‌لرزه‌ها در نواحی مختلف ایران و نواحی مرزی رخ داده و توسط شبکه‌های لرزه‌نگاری ثبت و تعیین محل شده‌اند.

رئیس پایگاه اطلاعات لرزه‌ای مرکز لرزه نگاری کشوری مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران افزود: در این سال تعداد ۱۶۷ زمین‌لرزه با بزرگی بیش از ۴ در کشور به ثبت رسیده است که بزرگ‌ترین آن‌ها زمین لرزه‌های دو گانه فین هرمزگان به بزرگی‌های ۶.۲ و ۶.۳ در تاریخ ۲۳ آبان در عمق‌های ۱۰ و ۱۹.۵ به ثبت رسید که متأسفانه خساراتی به بار آوردند.

وی عنوان کرد: این دو زمین لرزه در دماغه هرمز رخ داده است؛ جایی که از لحاظ لرزه خیزی فعال‌ترین بخش زاگرس از نظر تعداد زمین لرزه رخ داده محسوب می‌شود. گسل‌های این منطقه گسل زاگرس مرتفع و گسل پیشانی کوهستان هستند.

زلزله 1400

روحی خاطر نشان کرد: آمارها نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۰ در کشور به طور متوسط در هر ماه حداقل یک زمین لرزه با بزرگی بیش از ۵ رخ داده است. در بین استان‌های کشور استان خراسان رضوی با ۱۰۱۴ زمین‌لرزه ثبت شده، بالاترین تعداد زمین‌لرزه را در کشور داشته است و پس از آن استان‌های کرمان با ۶۷۴ و اصفهان با ۵۸۴ زمین‌لرزه قرار دارند.

نمودار میله‌ای فراوانی زمین لرزه‌های ثبت شده در کشور و نواحی همجوار بر حسب بزرگای زمین لرزه

نمودار فراوانی زمین لرزه‌های ثبت شده در کشور به تفکیک استان‌ها

رئیس پایگاه اطلاعات لرزه‌ای مرکز لرزه نگاری کشوری مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران ادامه داد: مرکز لرزه‌نگاری کشوری در سال ۱۴۰۰ تعداد ۱۴۴ زمین‌لرزه در استان تهران ثبت کرد که بزرگترین آنها در حوالی پردیس با بزرگی ۳.۹ رخ داد.

منبع:خبرگزاری مهر

برای خرید بیمه نامه آتش سوزی و زلزله کلیک کنید

سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران

  • ۲۸۸۷۳

وب سایت : https://125.ir

تعداد ایستگاه آتش نشانی : 133

تعداد پرسنل : 5253 نفر

تعداد مناطق عملیاتی : 8 منطقه

تعداد معاونت سازمانی : 7 معاونت

تعداد عملیات آتش نشانی در روز : حدود 300 عملیات 

نرخ تعداد عملیات بر اساس جمعیت : به ازای هر 80 نفر جمعیت شهر تهران یک عملیات در سال

تاریخچه آتش نشانی تهران

درسال 1303 شمسی، ‌بلدیه تهران یک دستگاه اتومبیل آب پاش برای آب پاشی خیابان‌های خاکی شهر خریداری کرد و یک سال بعد، هنگامی که سرلشکر کریم بوذرجمهری کفالت بلدیه تهران را برعهده داشت، وجود همان ماشین آب پاش، ‌مقدمه‌ای برای شکل گیری نهادی برای مقابله با آتش‌سوزی درتهران شد. به‌این ترتیب که چند متر لوله، ‌یک سر لوله و چند شیر به آن ماشین افزودند تا برای اطفاء حریق‌های احتمالی نیز کارآیی داشته باشد.

درابتدای تأسیس اداره اطفائیه، ‌فردی آلمانی به نام «‌هانری فردریش دوئل» که از مکانیک‌های قشون به شمار میآمد، ‌به ریاست فنی و یکی از افسران روس سفید به نام «کلنل وربا» (که به‌ایران پناهنده شده بود)، ‌به ریاست نظامی آن منصوب شدند و اداره موصوف با 15 نفر پرسنل، ‌که همگی از درجه داران قشون بودند، ‌کار خود را شروع کرد. ولی درسال‌های بعد، ‌به موازات تجهیز اداره اطفائیه، ‌درکادر اداره کننده آن تشکیلات نیز تغییراتی به وجود آمد و اداره اش تحت نظر رؤسایایرانی که از بین افسران ارتش انتخاب میشدند، قرار گرفت و بر تعداد کارکنانش افزوده شد.

اداره اطفائیه، فعالیت خود را ابتدا در 300 متری میدان توپخانه و درابتدای خیابان چراغ برق (امیر کبیر بعدی)‌، و درمحلی استیجاری درگاراژ حسینی که متعلق به فردی موسوم به نام " سید اسدا..." بود و قسمتی از گاراژ غرب که مقابل کوچه عرب‌ها درشمال همان خیابان قرارداشت، ‌شروع کرد و یک دستگاه اتومبیل آب پاشی که تنها دارایی آن را تشکیل میداد، ‌اگر چه اسماً به امر آتش‌نشانی اختصاص یافت، اما عملاً‌ برای امور دیگری نیز مورد استفاده قرارمی گرفت.

درآن هنگام، ‌چون تنها منبع تأمین آب آشامیدنی مردم تهران جویهای روباز و به شدت آلوده‌ای بود که از کنار خیابان‌ها میگذشت و مصرف آب آلوده هرچند گاه یک بار بیماریهایی مسری را درسطح شهر شیوع میداد، ‌عده‌ای از افراد، با گاری اسبیهایی که منبع فلزی بزرگی بر روی آن‌ها تعبیه شده بود، از سرچشمه قنات‌ها آب برداشت کرده و درمحلات مختلف، ‌به منازل شهروندان میرساندند و بابت تحویل هر سطل آب به متقاضیان، مبلغ‌اندکی دریافت میداشتند.

براثر استقبال مردم از آب سالم و رونق گرفتن کار صاحبان گاری اسبیها، ‌که اصطلاحاً با عنوان «آبی» از آنان یاد میشد، ‌مسئولان بلدیه تصمیم گرفتند دراین زمینه نیز فعالیتی انجام دهند. لذا، ‌از اتومبیلی که قبلاً فقط به آب پاشی خیابان‌ها اشتغال داشت و پس از تأسیس اداره اطفائیه دراختیار آن اداره قرارگرفته بود، ‌برای آبرسانی به محلات مختلف شهر هم بهره گیری کردند.

پرکردن منبع آب‌های تعبیه شده بر روی گاریها، به‌این دلیل که صاحبان گاریها ناچار بودند سطل سطل آب از قنات بردارند و به داخل منبع بریزند تا پرشود، ‌با دشواری و اتلاف وقت زیادی همراه بود. اما ماشین مورد اشاره، ‌چون یک موتور پمپ نیز داشت که با استفاده از آن، ‌منبع به راحتی و درزمانی کوتاه پر میشد. از طرف دیگر سرعت پایین گاری اسبیها باعث میشد آب مورد نیاز شهروندان دیر به دست آنان برسد، ‌درحالی که ماشین یادشده‌این مشکل را نیز نداشت. نتیجتاً آبرسانی بلدیه به وسیله ماشین، درکوتاه مدت توانست نظر مردم را جلب کند. به همین جهت، ‌بعدها بلدیه برای گسترش امر آبرسانی، ‌پنج دستگاه اتومبیل مشابه آن خودرو را از کشور آلمان خرید و درنتیجه، ‌اداراه اطفائیه صاحب شش دستگاه اتومبیلی شد که همچنان برای آبرسانی هم مورد بهره برداری قرارمی گرفت.

از آنجا که دریکی دو سال اول تأسیس اداره اطفائیه، ‌چند حریق در تهران اتفاق افتاد و هنگام وقوع آن‌ها ماشین‌های آب پاش درسطح شهر پراکنده بود و عملاً تجهیزات موجود نتوانست در اطفاء‌ آن حریق‌ها نقش قابل اعتناییایفا کند و از طرف دیگر تقاضای مردم برای برخورداری از آب سالم هم رو به افزایش بود و ظاهراً اداره اطفائیه وظیفه داشت به موازات انجام وظیفه درحوزه آتش‌نشانی امر آبرسانی شهری را نیز مدیریت کند، ‌در آذر ماه سال 1307 با نیت تقویت توان فنی اداره اطفائیه، ‌یک دستگاه آب پاش بزرگ و چهار دستگاه آب پاش کوچک مارک"N.A.G" که لاستیک‌های توپر داشت، از کشور آلمان خریداری شد و به طور کامل دراختیار اداره اطفائیه قرارگرفت. عده‌ای از شوفرهای (رانندگان) مستعد قشون و گروهبان‌های قدیمی هنگ‌های بهادری و آهنین هم برای به کار‌انداختن و هدایت ماشین‌های جدید به اداره اطفائیه منتقل شدند و اطفائیه، ‌ظاهراً سامان پیدا کرد. با‌این وجود، ‌به دلیل وسعت یافتن شهر، ‌افزایش جمعیت آن و کارگاه‌هایی که درحومه تهران شروع به فعالیت کرده بود، ‌گاهی اوقات، ‌خصوصاً زمانی که حریق‌های شدیدی روی میداد، یا به طور همزمان در چند جای شهر حریق به وقوع میپیوست، ‌تشکیلات آتش‌نشانی به تنهایی نمی توانست مشکل را حل کند و درنتیجه، ‌از نیروهای امدادی سایر ارگان‌ها، ‌از جمله نظمیه (‌شهربانی)‌و قشون (‌ارتش)‌نیز برای کمک به مأموران آتش‌نشانی استفاده میشد و طبق دستورالعملی که برای مأموران وضع شده بود، ‌آنان وظیفه داشتند پس از اطفاء‌هر حریق، ‌گزارشی درخصوص چگونگی وقوع حادثه و اقداماتی که دررابطه با آن انجام داده‌اند، ‌تهیه کنند که مجموعه‌ای از آن‌ها را درخلال کتب مختلفی که درباره تهران قدیم نوشته شده، میتوان یافت و یکی از آن‌ها چنین است: «وقوع حریق – سه ساعت قبل از ظهر امروز حریقی درعمارت مسکونی آقای ناصر ندامانی واقع درخیابان شاه آباد رخ داد. مأمورین نظمیه و بلدیه با جدیت فوق العاده به وسیله اتومبیل اطفائیه و وسایل دیگر مشغول خاموش کردن آن شده، ‌دراین بین یک دستگاه اتومبیل اطفائیه اداره قشون نیز رسیده و پس از دو ساعت اشتعال و سوختن سقف و مقداری از دیوارها و قسمت عمده اثاثیه، ‌موفق به خاموش کردن آن و جلوگیری از سرایت به منازل دیگر گردیدند. آقایان کفیل بلدیه و ادیب السلطنه سرداری هم درآنجا حضور داشته و با مأمورین کمک مینمودند. علت حریق هنوز معلوم نیست و گویا از آتش سیگاری بوده است».

آمار موجود دلالت دارد براین که تا حدود سال 1307 شمسی مجموع تجهیزات آتش‌نشانی تهران عبارت بود از 15 دستگاه ماشین آتش خاموش کن نو و آماده کار، 3 دستگاه "بنز مرسدس "، ‌4 دستگاه " اشکودا "، ‌2 دستگاه پورسک "N.A.G" و 4 دستگاه موتور پمپ، ‌به علاوه 84 کامیون اسقاط که پس از مستعمل شدن توسط ادارات دیگر در اختیار آتش‌نشانی قرارگرفته بود و تأثیری درامر اطفاء حریق نداشت. لذا، ‌تجهیزات آتش‌نشانی چنان که باید و شاید جوابگوی احتیاجات تهران نبود و مسئولان به جای تجزیه و تحلیل مشکلات، ‌انجام مطالعه بر روی گسترش شهر و پیش بینی مشکلاتی که بر سرراه انجام وظیفه آتش‌نشان‌ها وجود داشت و توسعه آتش‌نشانی را فقط درحد خرید اتومبیل میدانستند. تا‌این که وقوع یک حادثه مسئولان را ازخواب بیدار کرد. به‌این ترتیب که روز 8 مهر ماه 1307 سالن سینمای صنعتی واقع درخیابان لاله زار آتش گرفت. آتش‌سوزی درآن سالن، ‌که یکی از مدرن ترین و مجهزترین سینماهای پایتخت محسوب میشد و به نمایش فیلم برای بانوان اختصاص داشت، ‌به دلیل وسایل قابل اشتعال درآن، ‌درزمانی کوتاه شدت گرفت و بناهای اطراف را نیز به خطر‌انداخت و مأموران آتش‌نشانی، ‌گردان مهندسی ارتش و عوامل پلیس ساعت‌ها زحمت کشیدند تا توانستند آتش را خاموش کنند. اما متأسفانه با تمام فداکاری و از خودگذشتگی مأموران ‌آتش‌سوزی اگرچه از نظر جانی به کسی لطمه‌ای نزد، ‌اما وقتی خاموش شد که از آن سینمای مجهز، ‌فقط مشتی خاکستر بر جای مانده بود.

فردای آن روز، ‌روزنامه اطلاعات، ‌ضمن چاپ گزارش مشروحی از واقعه، ‌به لزوم تقویت آتش‌نشانی تهران اشاره کرد و خاطر نشان ساخت:‌ «... وقتی واقعاً فکر کنیم متوجه میشویم ماهیچ وسیله اطفائیه‌ای نداریم، ‌ما یک اداره مخصوص اطفائیه میخواهیم، برایاین که به مجرد وقوع حریق و صدا کردن زنگ تلفن آن اداره، ‌سوت اتومبیل‌های اطفائیه هم از طرفی بلند شود. متأسفانه تاکنون به‌این امر توجهی نشده است و مأمورین نظمیه و بلدیه، ‌باید با نبودن وسایل کافی خود را درخطر حریق بیندازند. علیایحال امیدواریم بلدیه زودتر درصدد تهیه وسایل کافی برای اطفاء‌حریق و تهیه چند دستگاه اتومبیل‌های اطفائیه و اداره و بودجه مخصوص برایاین منظور برآید که از مشقت کارکنان و مأمورین فعلی اطفائیه و خطرات آن کاسته شود و اگر طالب کسب تمدن جدید دنیا هستیم، باید لوازم آن را نیز از هرحیث فراهم کنیم...».

تشکیلات اطفائیه، ‌چندین سال، ‌همچنان درخیابان چراغ برق و درگاراژهای حسینی و غرب دایر بود. تا‌این که براثر وسعت یافتن شهر وتعدد حریق‌هایی که درمناطق مختلف اتفاق میافتاد، مسئولان امر بالاخره متوجه شدند ماشین آلات و نفراتی که دراختیار دارند، ‌جوابگوی نیازهای شهری با وسعت و جمعیت تهران نیست. به همین جهت، ‌درسال 1310 شمسی با پیگیری " کریم آقا بوذر جمهری"، ‌که در رابطه با امر آتش‌نشانی بیشترین مسئولیت را برعهده داشت و به تعبیری مدیر ارشد آن خوانده میشد، ‌برای احداث ساختمانی متناسب با وظایف اداره اطفائیه و همچنین تأمین بودجه‌ای منطبق با حجم فعالیت‌های آن، ‌پیشنهادی تهیه و تقدیم مجلس شد، ‌که با تصویب آن پیشنهاد، ‌درسال 1311 اداره اطفائیه ابتدا به قسمت شرقی آسایشگاه سابق بلدیه و سپس به بیرون از محدوده شهر، به میدان حسن آباد و محل گورستان متروکه‌ای که درآنجا واقع بود (‌محل کنونی ایستگاه شماره 1 سازمان آتش‌نشانی و خدمات‌ایمنی)‌، انتقال یافت و ساختمان جدیدی درآن محل احداث و تدریجاً تکمیل شد و کلیه تشکیلات اداره اطفائیه را به آنجا منتقل کردند.

درسال 1313 "حسن خان معتضدی" به ریاست اداره آتش‌نشانی منصوب شد.

در آخرین سال‌های دهه 1320، که‌اندک‌اندک مشخص شد آتش‌نشانی حکم حرفه‌ای تخصصی را دارد و دست‌اندر کارانش باید دانش فنی لازم را داشته باشند، ‌لزوم برخورداری مأموران آتش‌نشان از مهارت‌های فنی احساس شد و دولت عده‌ای از کارکنان اداره اطفائیه را برای گذراندن یک دوره آموزش حرفه‌ای، به خارج از کشور اعزام کرد، ‌که پس از بازگشت آن عده به کشور، ‌اداره اطفائیه اقدام به تشکیل کلاس‌های ویژه‌ای برای مأموران خود کرد و کسانی که درخارج از کشور آموزش دیده بودند، ‌مؤظف شدند با تدریس در آن کلاس‌ها، آنچه را آموخته‌اند، ‌به همکاران خود آموزش دهند.

به‌این ترتیب، اداره اطفائیه اولین قدم‌ها را برای تبدیل شدن به نهادی توانمند در راه گذشت و سه سال بعد، ‌در اواخر سال 1333 شمسی، هنگامی که نیروهای ماهر در حد نیاز تأمین شده بود، عنوان اطفائیه به آتش‌نشانی تغییر یافت و چون آن هنگام مصادف با توسعه صنایع و شکل گیری مناطق مسکونی جدید در اطراف تهران بود، تصمیم گرفته شد آتش‌نشانی تهران علاوه بر داشتن یک اداره مرکزی سه شعبه نیز در نقاط مختلف شهر در اختیار داشته باشد که بر مبنای آن تصمیم و با سعی شهرداری، تهران علاوه بر اداره مرکزی آتش‌نشانی، صاحب شعباتی نیز در انتهای خیابان شهباز (خاقانی)، خیابان شوش و انتهای خیابان بهار شد.

همچنین به علت بعد مسافت تهران و شمیران و از آنجا که شمیران از نظر موقعیت جغرافیایی نسبت به تهران در ارتفاع قرار داشت و هنگام ضرورت، دسترسی به نقاط مختلف آن دشوار مینمود و اغلب اوقات همین امر موجب تأخیر در امداد رسانی به حادثه دیدگان میشد، احداث شعبه‌ای از آتش‌نشانی در شمیران نیز مورد توجه قرار گرفت و درسال 1334، یکسال بعداز افتتاح شعبات سه گانه آتش‌نشانی در شهر تهران، پایگاه شمیران نیز به مرحله بهره برداری رسید و در همان سال قرارداد خرید چهار دستگاه اتومبیل آتش‌نشانی جدید با کارخانه‌ایرانی ارج که از مدتی پیش مطالعاتی را بر روی شبیه سازی مدل اتومبیل‌های آتش‌نشانی خارجی شروع کرده بود، به امضاء رسید و آن تجهیزات، پس از تحویل، ‌در اختیار شهرداری شمیران قرار گرفت.

در آن زمان، با وجودی که چند تانکر مخزن دار در خدمت آتش‌نشانی قرار داشت، مأموران طبق معمول گذشته، همچنان با کمبود امکانات و تجهیزات روبرو بودند و اسناد و مدارک موجود نشان میدهد به آن نسبت که شهر گسترش مییافت و بر وسعت و جمعیت آن افزوده میشد، ‌تشکیلات آتش‌نشانی رشد نمی کرد و هنگام بروز آتش‌سوزیهای بزرگ، مأموران آتش‌نشانی عملاً با کمبود امکانات مواجه میشدند. به‌این جهت، علاوه بر اتومبیل‌های مخصوص آب پاشی که خود آتش‌نشانی در اختیار داشت، ماشین‌های باربری، ‌خودروهای حمل گوشت و کامیون‌های حمل زباله نیز به عنوان تجهیزات کمکی در اختیار مأموران اداره آتش‌نشانی قرار میگرفت و درمقابل، ‌در ساعات خارج از عملیات امدادی، ‌حتی اتومبیل‌های مخصوص مبارزه با حریق جهت آبرسانی به محلات، آب پاشی خیابان‌ها، آبیاری درختان و خدمات متفرقه دیگری از‌این قبیل، مورد استفاده قرار میگرفت که البته کارشناسان متعددی عنوان کرده‌اند آن سنت غلط که سال‌ها رواج داشت، ‌به نوبه خود عامل مهمی در جهت عقب ماندگی سیستم آتش‌نشانی کشور بود.

همچنین تا حدود 30 سال بعد از تأسیس آتش‌نشانی، کارکنان آن اداره از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی بهره‌ای نداشتند و هنگام مأموریت‌هایشان ناچار بودند با کفش و لباس معمولی در عملیات شرکت کنند. بعد‌ها، لباس کار متحدالشکلی برای افراد آتش‌نشان در نظر گرفته شد و تعداد محدودی کلاه‌ایمنی نیز دراختیار آن‌ها قرار گرفت، اما در سال‌های بعدی، به موازات توسعه تهران اداره آتش‌نشانی رشد کرد و چون روز به روز بر حسب ضرورت در برابر مسئولیت‌های سنگین تری قرار میگرفت، تا حدیاین مهم مورد توجه قرار گرفت. و هنگام خرید وسایل اطفائی، ‌اقلامی از وسایل حفاظت فردی نیز خریداری میکردند. از جمله در سال 1336 تعداد 10 ماسک ضد گاز و 6 ماسک ضد دود و درسال 1337 استفاده از لباس نسوز در آتش‌نشانی مورد استفاده قرار گرفت و به مرور زمان، آتش‌نشانی تهران به اسنوکر، نردبان، ماشین کف ساز، ‌تانکرهای مجهز، موتورپمپ، تور نجات، لباس نسوز، ماسک ضد گاز، ماسک ضد دود و... مجهز شد. تا جایی که هم اکنون بزرگ ترین نردبان خاورمیانه و سومین نردبان بزرگ جهان به ارتفاع 64 متر دراختیار آتش‌نشانی تهران قرار دارد.

در سال 1340 شمسی واحدی به نام گروه «امداد و نجات» در‌ایستگاه حسن آباد‌ایجاد شد تا درکنار اطفای حریق، ‌امداد و نجات حادثه دیدگان را برعهده بگیرد.

در سال 1349 با توجه به ترافیک خیابان‌های تهران و به دستور شهردار وقت یک کادر موتور سوار، با موتور سیکلت‌هایی که مجهز به بی سیم بودند و میتوانستند تا 120 کیلوگرم بار حمل کنند – تشکیل شد و مقرر گردید در زمان وقوع آتش‌سوزی، با سرعت تجهیزات مقدماتی را به محل حادثه برسانند و تا رسیدن اتومبیل‌های سنگین و نیروهای لازم، عملیات اولیه اطفائی را انجام دهند و بعد‌ها چند شهرستان نیز به تجهیزاتی مشابه مجهز شدند. به اضافه‌این که درسال 1344 کمیسیون بودجه مجلس شورای ملی در جلسه سوم دی ماه خود، به منظور ارتقاء‌ایمنی فرودگاه‌های کشور با خرید چند دستگاه اتومبیل آتش‌نشانی جهت اداره کل هواپیمایی کشوری موافقت کرد و براساس آن موافقت چهار دستگاه لیلاند دیزل مخصوص اطفاء حریق در فرودگاه، دو دستگاه آمبولانس از نوع شورولت جنگی و سه دستگاه جیپ اطفائیه، برای مقابله با حریق‌های احتمالی در فرودگاه خریداری شد.

عمده مشکل آتش‌نشانی تا سال 1350 آن بود که از بدو تأسیس اطفائیه در تهران تا سال 1350، وسعت تهران، با سرعت به چند برابر رسید، درحالی که تعداد‌ایستگاه‌های آتش‌نشانی به کندی افزایش یافت و درسال 1350، با وجودی که چند‌ایستگاه جدید در تهران شروع به فعالیت کرد، تعداد‌ایستگاه‌های آتش‌نشانی تازه به 7 واحد رسید. اما درسال‌های بعد از آن، گسترش و توسعه آتش‌نشانی شتاب بیشتری گرفت. برای نمونه در سال 1353 سه پایگاه دیگر به تعداد‌ایستگاه‌ها افزوده شد و روز 25 اسفند ماه سال 1355، درحالی که تعداد‌ایستگاه‌ها به 13 واحد رسیده بود، مرکز جدید ستاد و فرماندهی آتش‌نشانی و خدمات‌ایمنی در محل وسیعی در خیابان آزادی (آیزنهاور سابق) افتتاح شد و با شروع به کار آن مرکز،‌ایستگاه آتش‌نشانی میدان حسن آباد که تا آن تاریخ به عنوان‌ایستگاه مرکزی آتش‌نشانی مورد اشاره قرار میگرفت، به‌ایستگاه شماره 1 تغییر نام داد و در سال 1356 مجموعاً 16‌ایستگاه، ‌که سه‌ایستگاه آن از امکانات نجات نیز برخوردار بود، در تهران فعالیت داشت.

منبع: سایت آتش نشانی تهران

پروفایل آتش نشانی کشور

  • ۲۰۷۷

می خواهیم برای هر اداره آتش نشانی در شهرستان ها در کشور صفحه اختصاصی که دارای مشخصات اداره آتش نشانی می باشد ایجاد نماییم.

این صفحه در حال ساخت می باشد ...

نام شهرستان

 جمعیت 1395

تهران

۸٬۷۳۷٬۵۱۰

مشهد

۳٬۳۷۲٬۶۶۰

اصفهان

۲٬۲۴۳٬۲۴۹

کرج

۱٬۹۷۳٬۴۷۰

شیراز

۱٬۸۶۹٬۰۰۱

تبریز

۱٬۷۷۳٬۰۳۳

اهواز

۱٬۳۰۲٬۵۹۱

قم

۱٬۲۹۲٬۲۸۳

کرمانشاه

۱٬۰۸۳٬۸۳۳

ارومیه

۱٬۰۴۰٬۵۶۵

رشت

۹۵۶٬۹۷۱

شهریار

۷۴۴٬۲۱۰

کرمان

۷۳۸٬۷۲۴

بندرعباس

۶۸۰٬۳۶۶

همدان

۶۷۶٬۱۰۵

زاهدان

۶۷۲٬۵۸۹

یزد

۶۵۶٬۴۷۴

اردبیل

۶۰۵٬۹۹۲

قزوین

۵۹۶٬۹۳۲

اراک

۵۹۱٬۷۵۶

اسلامشهر

۵۴۸٬۶۲۰

بهارستان

۵۳۶٬۳۲۹

بابل

۵۳۱٬۹۳۰

زنجان

۵۲۱٬۳۰۲

خرم‌آباد

۵۰۶٬۴۷۱

ساری

۵۰۴٬۲۹۸

سنندج

۵۰۱٬۴۰۲

گرگان

۴۸۰٬۵۴۱

نیشابور

۴۵۱٬۷۸۰

دزفول

۴۴۳٬۹۷۱

آمل

۴۰۱٬۶۳۹

ملارد

۳۷۷٬۲۹۲

کاشان

۳۶۴٬۴۸۲

پاکدشت

۳۵۰٬۹۶۶

ری

۳۴۹٬۷۰۰

گنبد کاووس

۳۴۸٬۷۴۴

خوی

۳۴۸٬۶۶۴

بروجرد

۳۲۶٬۴۵۲

سیرجان

۳۲۴٬۱۰۳

بجنورد

۳۲۴٬۰۸۳

مرودشت

۳۲۳٬۴۳۴

خمینی‌شهر

۳۱۹٬۷۲۷

نجف‌آباد

۳۱۹٬۲۰۵

قدس

۳۱۶٬۶۳۶

شهرکرد

۳۱۵٬۹۸۰

رفسنجان

۳۱۱٬۲۱۴

قائم‌شهر

۳۰۹٬۱۹۹

جیرفت

۳۰۸٬۸۵۸

سبزوار

۳۰۶٬۳۱۰

بویراحمد

۲۹۹٬۸۸۵

بوشهر

۲۹۸٬۵۹۴

آبادان

۲۹۸٬۰۹۰

بندر ماهشهر

۲۹۶٬۲۷۱

رباط‌کریم

۲۹۱٬۵۱۶

ملایر

۲۸۸٬۶۸۵

ورامین

۲۸۳٬۷۴۲

ساوه

۲۸۳٬۵۳۸

چابهار

۲۸۳٬۲۰۴

فردیس

۲۷۱٬۸۲۹

قرچک

۲۶۹٬۱۳۸

تربت جام

۲۶۷٬۶۷۱

کازرون

۲۶۶٬۲۱۷

لنجان

۲۶۲٬۹۱۲

مراغه

۲۶۲٬۶۰۴

بیرجند

۲۶۱٬۳۲۴

ساوجبلاغ

۲۵۹٬۹۷۳

میناب

۲۵۹٬۲۲۱

ایرانشهر

۲۵۴٬۳۱۴

دشتستان

۲۵۲٬۰۴۷

بوکان

۲۵۱٬۴۰۹

فلاورجان

۲۴۹٬۸۱۴

مرند

۲۴۴٬۹۷۱

البرز

۲۴۲٬۸۶۵

مهاباد

۲۳۶٬۸۴۹

ایلام

۲۲۴٬۵۹۰

شاهین‌شهر و میمه

۲۳۴٬۶۶۷

جهرم

۲۲۸٬۵۳۲

بم

۲۲۸٬۲۴۱

سقز

۲۲۶٬۴۵۱

میاندوآب

۲۲۵٬۳۴۵

تربت حیدریه

۲۲۴٬۶۲۶

شاهرود

۲۱۸٬۶۲۸

لارستان

۲۱۳٬۹۲۰

لردگان

۲۰۹٬۶۸۱

شوش

۲۰۵٬۷۲۰

فسا

۲۰۵٬۱۸۷

داراب

۲۰۱٬۴۸۹

تالش

۲۰۰٬۶۴۹

ایذه

۱۹۸٬۸۷۱

سلماس

۱۹۶٬۵۴۶

سمنان

۱۹۶٬۵۲۱

مریوان

۱۹۵٬۲۶۳

شوشتر

۱۹۲٬۰۲۸

سراوان

۱۹۱٬۶۶۱

راسک

۱۸۶٬۱۶۵

میانه

۱۸۲٬۸۴۸

بهبهان

۱۸۰٬۵۹۳

نهاوند

۱۷۸٬۷۸۷

پارس‌آباد

۱۷۷٬۶۰۱

دورود

۱۷۴٬۵۰۸

قوچان

۱۷۴٬۴۹۵

خاش

۱۷۳٬۸۲۱

تاکستان

۱۷۲٬۶۳۶

اندیمشک

۱۷۱٬۴۱۲

خرمشهر

۱۷۰٬۹۷۶

طلعتات

170955

پردیس

۱۶۹٬۰۶۰

بهشهر

۱۶۸٬۷۶۹

کاشمر

۱۶۸٬۶۶۴

لاهیجان

۱۶۷٬۵۴۴

کوهدشت

۱۶۶٬۶۵۸

تنکابن

۱۶۶٬۱۳۲

زابل

۱۶۵٬۶۶۶

خدابنده

۱۶۴٬۴۹۳

شهرضا

۱۵۹٬۷۹۷

بندر لنگه

۱۵۹٬۳۵۸

بانه

۱۵۸٬۶۹۰

اسکو

۱۵۸٬۲۷۰

چناران

۱۵۵٬۰۱۳

اهر

۱۵۴٬۵۳۰

نظرآباد

۱۵۲٬۴۳۷

ابهر

۱۵۱٬۵۲۸

مبارکه

۱۵۰٬۴۴۱

مشگین‌شهر

۱۴۹٬۹۴۱

قشم

۱۴۸٬۹۹۳

رودسر

۱۴۷٬۳۹۹

شیروان

۱۴۶٬۱۴۰

دلفان

۱۴۳٬۹۷۳

نیک شهر

۱۴۱٬۸۹۴

اسلام‌آباد غرب

۱۴۰٬۸۷۶

علی‌آباد

۱۴۰٬۷۰۹

لنگرود

۱۴۰٬۶۸۶

قروه

۱۴۰٬۱۹۲

بندر انزلی

۱۳۹٬۰۱۶

خواف

۱۳۸٬۹۷۲

نوشهر

۱۳۸٬۹۱۳

پیرانشهر

۱۳۸٬۸۶۴

شادگان

۱۳۸٬۴۸۰

زرند

۱۳۸٬۱۳۳

الیگودرز

۱۳۷٬۵۳۴

شبستر

۱۳۵٬۴۲۱

بابلسر

۱۳۵٬۱۹۱

بناب

۱۳۴٬۸۹۲

آق‌قلا

۱۳۲٬۷۳۳

کهگیلویه

۱۳۱٬۳۵۱

نقده

۱۲۷٬۶۷۱

کبودرآهنگ

۱۲۶٬۰۶۲

دماوند

۱۲۵٬۴۸۰

سراب

۱۲۵٬۳۴۱

صومعه‌سرا

۱۲۵٬۰۷۴

رودان

۱۲۴٬۵۲۲

گچساران

۱۲۴٬۰۹۶

بوئین‌زهرا

۱۲۲٬۹۹۴

بروجن

۱۲۲٬۴۸۳

برخوار

۱۲۲٬۴۱۹

نور

۱۲۱٬۵۳۱

فیروزآباد

۱۲۱٬۴۱۷

اسفراین

۱۲۰٬۵۱۳

نکا

۱۱۹٬۵۱۱

بهار

۱۱۹٬۰۸۲

سردشت

۱۱۸٬۸۴۹

شازند

۱۱۷٬۵۷۱

تایباد

۱۱۷٬۵۶۴

ممسنی

۱۱۷٬۵۲۷

کلاله

۱۱۷٬۳۱۹

چالوس

۱۱۶٬۵۴۲

قائنات

۱۱۶٬۱۸۱

رامهرمز

۱۱۳٬۷۷۶

مسجدسلیمان

۱۱۳٬۴۱۹

نی ریز

۱۱۳٬۲۹۱

ملکان

۱۱۱٬۳۱۹

آذرشهر

۱۱۰٬۳۱۱

آستانه اشرفیه

۱۰۸٬۱۳۰

دشت آزادگان

۱۰۷٬۹۸۹

کنگان

۱۰۷٬۸۰۱

رزن

۱۰۷٬۵۸۷

رودبار جنوب

۱۰۵٬۹۹۲

کارون

۱۰۵٬۸۷۲

باغ‌ملک

۱۰۵٬۳۸۴

خمین

۱۰۵٬۰۱۷

شهربابک

۱۰۳٬۹۷۵

آران و بیدگل

۱۰۳٬۵۱۷

کامیاران

۱۰۲٬۸۵۶

گناوه

۱۰۲٬۴۸۴

مانه و سملقان

۱۰۱٬۷۲۷

تویسرکان

۱۰۱٬۶۶۶

اسدآباد

۱۰۰٬۹۰۱

آباده

۱۰۰٬۸۳۱

میبد

۹۹٬۷۲۷

فریمان

۹۹٬۰۰۱

محمودآباد

۹۸٬۴۰۷

کنارک

۹۸٬۲۱۲

اردکان

۹۷٬۹۶۰

سرخس

۹۷٬۵۱۹

آزادشهر

۹۶٬۸۰۳

باوی

۹۶٬۴۸۴

کهنوج

۹۵٬۸۴۸

فارسان

۹۵٬۲۸۶

بستان‌آباد

۹۴٬۷۶۹

ماکو

۹۴٬۷۵۱

رودبار

۹۴٬۷۲۰

آبیک

۹۴٬۵۳۶

دامغان

۹۴٬۱۹۰

اقلید

۹۳٬۷۶۳

شاهین‌دژ

۹۲٬۴۵۶

امیدیه

۹۲٬۳۳۵

فومن

۹۲٬۳۱۰

لامرد

۹۱٬۷۸۲

آستارا

۹۱٬۲۵۷

سپیدان

۹۱٬۰۴۹

گلپایگان

۹۰٬۰۸۶

بیجار

۸۹٬۱۶۲

گناباد

۸۸٬۷۵۳

ریگان

۸۸٬۴۱۰

خلخال

۸۶٬۷۳۱

پیشوا

۸۶٬۶۰۱

دشتی

۸۶٬۳۱۹

رامیان

۸۶٬۲۱۰

سرپل ذهاب

۸۵٬۳۴۲

سیب و سوران

۸۵٬۰۹۵

بافت

۸۴٬۱۰۳

کوار

۸۳٬۸۸۳

عنبرآباد

۸۲٬۴۳۸

بردسیر

۸۱٬۹۸۳

سنقر

۸۱٬۶۶۱

تکاب

۸۰٬۵۵۶

بستک

۸۰٬۴۹۲

دیواندره

۸۰٬۰۴۰

ترکمن

۷۹٬۹۷۸

هرسین

۷۸٬۳۵۰

جویبار

۷۷٬۵۷۶

گرمسار

۷۷٬۴۲۱

گرمی

۷۶٬۹۰۱

تنگستان

۷۶٬۷۰۶

قلعه گنج

۷۶٬۴۹۵

کنگاور

۷۶٬۲۱۶

بردسکن

۷۵٬۶۳۱

سلسله

۷۵٬۵۵۹

مینودشت

۷۵٬۴۸۳

جوانرود

۷۵٬۱۶۹

ازنا

۷۴٬۹۳۶

زهک

۷۴٬۸۹۶

رامسر

۷۴٬۱۷۹

سمیرم

۷۴٬۱۰۹

عسلویه

۷۳٬۹۵۸

اشنویه

۷۳٬۸۸۶

پلدختر

۷۳٬۷۴۴

زرین‌دشت

۷۳٬۱۹۹

طبس

۷۲٬۶۱۷

درگز

۷۲٬۳۵۵

تیران و کرون

۷۱٬۵۷۵

کردکوی

۷۱٬۲۷۰

قیر و کارزین

۷۱٬۲۰۳

عجب‌شیر

۷۰٬۸۵۲

صحنه

۷۰٬۷۵۷

مهرستان

۷۰٬۵۷۹

جم

۷۰٬۰۵۱

رضوانشهر

۶۹٬۸۶۵

بینالود

۶۹٬۶۴۰

حاجی‌آباد

۶۹٬۶۲۵

هریس

۶۹٬۰۹۳

استهبان

۶۸٬۸۵۰

گمیشان

۶۸٬۷۷۳

خرمدره

۶۷٬۹۵۱

دلگان

۶۷٬۸۵۷

زاوه

۶۷٬۶۹۵

فهرج

۶۷٬۰۹۶

منوجان

۶۵٬۷۰۵

دهلران

۶۵٬۶۳۰

گتوند

۶۵٬۴۶۸

مهر

۶۴٬۸۲۷

دهگلان

۶۴٬۰۱۵

هیرمند

۶۳٬۹۷۹

زرندیه

۶۳٬۹۰۷

گالیکش

۶۳٬۱۷۳

جلفا

۶۱٬۳۵۸

قصرقند

۶۱٬۰۷۶

مراوه‌تپه

۶۰٬۹۵۳

رشتخوار

۶۰٬۶۸۹

نمین

۶۰٬۶۵۹

دیر

۶۰٬۶۱۲

پاوه

۶۰٬۴۳۱

فاروج

۶۰٬۳۶۴

فریدونکنار

۶۰٬۰۳۱

راز و جرگلان

۵۹٬۲۱۰

جاسک

۵۸٬۸۸۴

چرداول

۵۷٬۳۸۱

هشترود

۵۷٬۱۹۹

گیلانغرب

۵۷٬۰۰۷

خمیر

۵۶٬۱۴۸

شوط

۵۵٬۶۸۲

محلات

۵۵٬۳۴۲

میاندرود

۵۵٬۰۵۳

خرامه

۵۴٬۸۶۴

باخرز

۵۴٬۶۱۵

جوین

۵۴٬۴۸۸

نرماشیر

۵۴٬۲۲۸

شفت

۵۴٬۲۲۶

خنداب

۵۴٬۰۱۸

رامشیر

۵۴٬۰۰۴

گراش

۵۳٬۹۰۷

حمیدیه

۵۳٬۷۶۲

درمیان

۵۳٬۷۱۴

عباس‌آباد

۵۲٬۸۳۲

ورزقان

۵۲٬۶۵۰

ماسال

۵۲٬۶۴۹

مهریز

۵۱٬۷۳۳

خلیل‌آباد

۵۱٬۷۰۱

دلیجان

۵۱٬۶۲۱

ابرکوه

۵۱٬۵۵۲

نهبندان

۵۱٬۴۴۹

مه‌ولات

۵۱٬۴۰۹

بیله‌سوار

۵۱٬۴۰۴

کیار

۵۰٬۹۷۶

بافق

۵۰٬۸۴۵

پارسیان

۵۰٬۵۹۶

خرم‌بید

۵۰٬۵۲۲

بوانات

۵۰٬۴۱۸

فریدن

۴۹٬۸۹۰

ایوان

۴۹٬۴۹۱

جغتای

۴۹٬۱۷۵

فنوج

۴۹٬۱۶۱

اردل

۴۸٬۸۸۰

نیمروز

۴۸٬۴۷۱

آبدانان

۴۷٬۸۵۱

روانسر

۴۷٬۶۵۷

اندیکا

۴۷٬۶۲۹

مهدی‌شهر

۴۷٬۴۷۵

چایپاره

۴۷٬۲۹۲

شمیرانات

۴۷٬۲۷۹

سیاهکل

۴۶٬۹۷۵

طارم

۴۶٬۶۴۱

بندر گز

۴۶٬۱۳۰

کلیبر

۴۶٬۱۲۵

سیریک

۴۵٬۷۲۳

فردوس

۴۵٬۵۲۳

فراشبند

۴۵٬۴۵۹

میرجاوه

۴۵٬۳۵۷

چالدران

۴۵٬۰۶۰

سروآباد

۴۴٬۹۴۰

رستم

۴۴٬۳۸۶

نطنز

۴۳٬۹۷۷

سوادکوه

۴۳٬۹۱۳

تفت

۴۳٬۸۹۳

آوج

۴۳٬۷۹۸

دره‌شهر

۴۳٬۷۰۸

املش

۴۳٬۲۲۵

راور

۴۳٬۱۹۸

ارسنجان

۴۲٬۷۲۵

دنا

۴۲٬۵۳۹

پلدشت

۴۲٬۱۷۰

اردستان

۴۲٬۱۰۵

دوره

۴۱٬۷۵۶

کوهرنگ

۴۱٬۵۳۵

خنج

۴۱٬۳۵۹

هامون

۴۱٬۰۱۷

سربیشه

۴۰٬۹۵۹

زیرکوه

۴۰٬۱۵۵

گلوگاه

۴۰٬۰۷۸

ماه‌نشان

۳۹٬۴۲۵

فامنین

۳۹٬۳۵۹

نائین

۳۹٬۲۶۱

رومشکان

۳۹٬۰۵۸

هویزه

۳۸٬۸۸۶

هندیجان

۳۸٬۷۶۲

میامی

۳۸٬۷۱۸

ارزوئیه

۳۸٬۵۱۰

بهمئی

۳۸٬۱۳۶

سروستان

۳۸٬۱۱۴

لالی

۳۷٬۹۶۳

اشتهارد

۳۷٬۸۷۶

فیروزه

۳۷٬۵۳۹

خوشاب

۳۷٬۱۸۱

انار

۳۶٬۸۹۷

جاجرم

۳۶٬۶۷۳

ایجرود

۳۶٬۶۴۱

خاتم

۳۶٬۵۶۲

کمیجان

۳۶٬۴۴۱

کلات

۳۶٬۲۳۷

دالاهو

۳۵٬۹۸۷

فریدون‌شهر

۳۵٬۶۵۴

رابر

۳۵٬۳۶۲

ثلاث باباجانی

۳۵٬۲۱۹

بشاگرد

۳۵٬۰۸۵

دیلم

۳۴٬۸۲۸

سامان

۳۴٬۶۱۶

دهاقان

۳۴٬۵۱۱

فاریاب

۳۴٬۰۰۰

فیروزکوه

۳۳٬۵۵۸

چرام

۳۳٬۵۴۳

سرایان

۳۳٬۳۱۲

خوانسار

۳۳٬۰۴۹

خداآفرین

۳۲٬۹۹۵

اشکذر

۳۲٬۵۶۶

اصلاندوز

۳۱٬۵۰۶

چادگان

۳۲٬۴۷۹

بجستان

۳۱٬۲۰۷

چاراویماق

۳۱٬۰۷۱

پاسارگاد

۳۰٬۱۱۸

مهران

۲۹٬۷۹۷

سلطانیه

۲۹٬۴۸۰

فراهان

۲۸٬۹۹۴

بن

۲۸٬۳۲۶

خوسف

۲۷٬۶۰۰

بشرویه

۲۶٬۰۶۴

گرمه

۲۵٬۴۷۵

تفرش

۲۴٬۹۱۳

سوادکوه شمالی

۲۴٬۸۳۴

بوئین و میاندشت

۲۴٬۱۶۳

قصرشیرین

۲۳٬۹۲۹

کلاردشت

۲۳٬۶۴۸

کوثر

۲۲٬۱۲۷

هفتکل

۲۲٬۱۱۹

داورزن

۲۱٬۹۱۱

لنده

۲۱٬۸۱۲

باشت

۲۱٬۶۹۰

کوهبنان

۲۱٬۲۰۵

ملکشاهی

۲۱٬۱۳۸

نیر

۲۰٬۸۶۴

خور و بیابانک

۱۹٬۷۶۱

سیمرغ

۱۹٬۳۷۶

سرعین

۱۸٬۲۰۰

آغاجاری

۱۷٬۶۵۴

بهاباد

۱۷٬۲۲۱

طالقان

۱۶٬۸۱۵

آشتیان

۱۶٬۳۵۷

بدره

۱۵٬۶۱۴

سرخه

۱۵٬۵۲۳

سیروان

۱۴٬۴۰۴

آرادان

۱۳٬۸۸۴

ابوموسی

۷٬۴۰۲

سرباز

۹۱٬۷۲۴

دشتیاری

۷۹٬۹۱۱

چهارباغ

۷۷٬۴۰۹

کرخه

۶۹٬۳۳۱

گلبهار

۶۶٬۳۲۱

زبرخان

۵۶٬۶۳۵

زرقان

۵۶٬۱۰۴

کوه‌چنار

۵۴٬۸۷۶

خمام

۵۴٬۸۶۰

تفتان

۴۴٬۱۷۶

خفر

۴۲٬۲۶۳

اوز

۴۰٬۷۳۱

بیضا

۳۹٬۸۸۳

جرقویه

۳۷٬۶۰۷

لاشار

۳۵٬۱۲۹

فلارد

۳۳٬۰۲۳

بختگان

۳۲٬۲۲۴

گلشن

۲۹٬۶۲۶

ورزنه

۲۷٬۱۰۲

چهاربرج

۲۶٬۲۱۹

جویم

۲۵٬۰۸۱

کوهسرخ

۲۵٬۰۱۴

ششتمد

۲۴٬۲۶۱

هرند

۲۳٬۸۷۳

کوهپایه

۲۳٬۶۷۶

سرچهان

۲۳٬۱۲۹

باروق

۲۲٬۳۸۵

جعفرآباد

۲۱٬۹۶۳

کهک

۲۰٬۵۸۸

انگوت

۲۰٬۴۲۸

زرآباد

۲۰٬۱۹۷

مارگون

۱۹٬۸۷۶

دزپارت

۱۹٬۳۲۱

هلیلان

۱۵٬۲۷۶

مروست

۱۵٬۱۵۰

چوار

۱۰٬۵۵۴

آمار مرگ های ناشی از سوختگی در شش ماهه نخست سال 1398

  • ۲۷۸۰

مرکز آمار آتش سوزی سایت جامع آتش نشانی ایران NFSI

آمار مرگ های ناشی از سوختگی در شش ماهه نخست سال 1398 

آمار سوختگی